Sokken en boxershorts: er is weinig stof voor nodig, maar een hoop stof kan het zeker doen opwaaien! Dit laatste bleek wel toen Puma en Calvin Klein (CK) ontdekten dat hun merken zonder toestemming op een zeer grote hoeveelheid alledaagse kledingstukken waren aangebracht. Waarbij de producten niet afkomstig bleken te zijn van hun officiële distributeurs. Wat begon met een paar ‘verdachte’ items in winkels zoals Kruidvat en TK Maxx, groeide uit tot een juridische, gerechtelijke strijd tegen grootschalige merkinbreuk. Maar liefst zeven ondernemingen, zes natuurlijke personen en een curator werden daarbij betrokken. De rechtbank Den Haag had recent het genoegen om die strijd te beslechten. 

Op zichzelf komt grootschalige inbreuk, waarbij bekende merken op kleding of andere producten worden aangebracht door ‘namakers’, trouwens regelmatig voor. Feit is wél dat je dan vaak vrij snel ziet, ook als koper, dat het om inbreuk gaat. Dat leek hier anders. Wat deze zaak extra interessant maakte, is dat de rechtbank Den Haag hierin belangrijke juridische bakens uitzette voor merken- en auteursrechtbescherming, evenals voor persoonlijke aansprakelijkheid van bestuurders van inbreukmakende organisaties én voor de rol van een curator in een faillissement. Ook zijn het ‘faciliteren’ van inbreuk en groepsaansprakelijkheid – waarbij intensief werd samengewerkt - interessante aspecten die een rol speelden bij deze zaak.

Een paar korte aandachtspunten.
Bij de beoordeling van persoonlijke aansprakelijkheid was hier onder andere – simpel gezegd - belangrijk dat niet alleen de bedrijven die direct betrokken waren bij de verkoop van en handel in de namaakproducten aansprakelijk werden gehouden, maar ook de feitelijke beleidsbepalers binnen deze bedrijven. Deze personen hadden volgens de rechter namelijk bewust, willens en wetens samengewerkt om de vervalste producten op grote schaal in omloop te brengen, waardoor ze onder andere persoonlijk aansprakelijk werden gehouden voor de schade die Puma en CK hebben geleden. Een belangrijke overwinning voor de merkhouders, omdat daarmee bij illegale handel niet altijd ‘geschuild’ kan worden achter een opererend bedrijf. 

Daarnaast was één van de inbreukmakende bedrijven failliet verklaard. Dat weerhield Puma en CK niet om inzage en afschrift te willen krijgen in/van de administratie van dit failliete bedrijf, om te achterhalen wat de (precieze) rol was van een aantal spelers bij de merkinbreuk en de omvang daarvan. De curator verzette zich aanvankelijk, onder andere met een beroep op de AVG. De rechtbank stelde Puma en CK echter ook hier in het gelijk: de curator moest inzage geven in een aantal relevante documenten, ware het niet dat daaraan wél voorwaarden werden verbonden om de curator (boedel) te beschermen tegen mogelijke claims van derden. Ook moest hij, aldus de rechtbank, worden gecompenseerd voor de kosten die gemaakt werden in verband met de inzage-vorderingen en het afwikkelen daarvan. Kort gezegd oordeelde de rechter daarover dat van een curator niet verwacht kan worden dat hij, gelet op zijn positie en de belangen van derden die kunnen opspelen, zonder rechterlijke opdracht aan een inzagevordering voldoet. Omdat Puma en CK meteen gedagvaard hadden, gold dit te meer. Met aansluiting bij de Indicatietarieven in IE-zaken werd daarbij ruim € 8.300 toegewezen. 

Hoe liep dit verder af? Het gebruikelijke ‘staken en gestaakt houden’ werd toegewezen, er moet opgave worden gedaan van samengevat alle ‘handel’ inclusief verkoopopbrengsten en winst, er geldt een veroordeling tot het betalen van schadevergoeding of winstafdracht (wat hoger is), alles op straffe van dwangsommen en vermeerdering met rente, en er werd een proceskostenveroordeling van meer dan 120.000 euro uitgesproken. Met hoofdelijke én persoonlijke veroordelingen.  

We rest our case. We zijn vooral benieuwd naar de schadevergoeding c.q. gemaakte winst. Voor vragen over merkenrecht, auteursrecht, namaakartikelen of andere IE-kwesties kunt u contact opnemen met Charissa Koster (koster@dayonelegal.nl), Koen Wouda (wouda@dayonelegal.nl) of een van onze andere IE-collega’s. 

Vindplaats: https://uitspraken.rechtspraak.nl/details?id=ECLI:NL:RBDHA:2024:14748